เลือก (ไม่) รัก (หนังสือเสียง)

”อาเขม!” ดวงตาเฉี่ยวคมเปิดกว้าง เมื่อสายตาปรับโฟกัสชัดมากขึ้น แล้วเห็นคนที่ยืนอยู่ปลายเตียง หญิงสาวเคยเจอชายหนุ่มแล้วครั้งหนึ่งในวันที่ไปช่วยพาเธอหลบหนีฝูงนักข่าวซึ่งดักรอสัมภาษณ์เรื่องราวของฌาณิศา เจ้าของชื่อที่ก้มหน้าเล็กน้อย ช้อนตาขึ้นมอง เขาแทบไม่กะพริบตา เป็นเธอที่อกใจแกว่ง เรียกว่าเหวี่ยงยังได้ เพราะมันแทบทะลุออกมานอกอก เปลือกตาขยับถี่ รุ่นน้องพ่อคนนี้ทำอะไรกับร่างกายฉัน “ตี้อยู่ที่ไหน” “อยู่ในที่ของอา” เสียงโทนเดิมไม่ต่างจากที่เธอได้ยินในครั้งที่ได้ คุยกับคุณอาหนุ่มคนนี้ นิ่งเฉย แข็งเย็น เขามันไม่ต่างจากแวมไพร์ “แล้วมันที่ไหนล่ะ ! ” ชายคนฟังเสียงตะคอกหยิบรีโมตใกล้มือกดเปิดม่านของห้องพักขนาดเต็มทั้งผนัง แทนคำตอบ หญิงสาวแทบช็อก กลางทะเล บ้าไปแล้ว คนร้ายกาจกล้าจับเธอออกมาไกลขนาดนี้ได้ยังไง “ให้คนพาตี้กลับไปเดี๋ยวนี้นะ! พรุ่งนี้ตี้มีงานสำคัญ” “ที่นี่คือน่านน้ำสากล” “ยังไงก็ช่าง ตี้จะต้องกลับไปทำงาน” เสียงแผดกระด้าง ความมึนที่มีหายไปจนหมดแล้วแทนที่ด้วยอารมณ์โมโหสุดขีด กระนั้นคนฟังกลับมิได้รู้สึกใดกับความร้อนรนของคนอ่อนกว่า “อาชีพของเราจบแล้ว ต่อไปนี้เธอมีแค่งานเดียวเท่านั้น” “อาเขมจับตี้มาทำไม แล้วงานบ้าอะไร ตี้ไม่ทำทั้งนั้น” คนฟังยังคงอยู่ที่เดิม ไม่แม้แต่จะก้าวเข้ามาคนที่แผดเสียงโวยวายใส่ เขาสงบพอที่จะรออย่างใจเย็น มีเพียงมุมปากเหยียดขึ้นอย่างนึกถูกใจในคำถามของเธอ “จับมาทำไม แล้วจะให้ทำงานอะไรน่ะเหรอ” หลังคำพูดเขาหยุดดั่งว่ากำลังใคร่ครวญอะไรอีกสักหน่อย แล้วจึงว่าต่อ “ตี้คิดว่าทำงานอะไรให้อาได้บ้างล่ะ” “บอกมา” “เอาไว้ให้เราผ่านคืนนี้ไปด้วยกันก่อน เดี๋ยวก็รู้”