ในอ้อมกอดคุณคนเดียว

“คุณคงไม่รู้ว่า ผมมาจากอนาคต... ” คนในชุดพนักงานต้อนรับยกแขนวางพาดกับเคาน์เตอร์ขณะมองหน้าอีกฝ่าย จิณณาไม่อยากจะยอมรับว่าคนที่บอกว่าตัวเองมาจากอนาคตหน้าตาหล่อเหลา... เอาจริง ๆ เขาดูหล่อมากกว่าพระเอกในภาพยนตร์ชื่อดังสมัยนี้เสียอีก ยิ่งเวลาเขายักคิ้วดกดำที่พาดเฉียงรับกับหางตาเรียวที่ชี้ขึ้น “อะไรของคุณอีกคะ... จู่ ๆ พูดอะไรไม่รู้เรื่องอีกแล้ว” คนฟังส่ายหัว ไม่ได้รู้สึกดีที่โดนตามเกาะแกะ... สัญชาตญาณร้องเตือนว่าผู้ชายคนนี้ร้ายกาจ และถ้าเธอเผลอ ก็อาจจะตกหลุมพรางของเขาได้ “คุณไม่อยากรู้เหรอ ว่าผมรู้อะไรในอนาคตมาบ้าง” คนถูกถามย่นหน้า เบะปากเบา ๆ “ไม่ค่ะ ฉันไม่ค่อยอยากรู้เรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง” จักรสั่นหัวไปมา หัวเราะเสียงดัง “แต่เมื่อวานนี้ ผมได้ยินคุณคุยกับน้องพนักงานเสิร์ฟที่ห้องอาหาร ฟังคุณพูดแล้ว ผมนั่งขำเลยนะคุณ” “คุณ ! เสียมารยาท กล้าดียังไงแอบฟังคนอื่นคุยกัน” “ก็ผมอยากรู้เรื่องของคุณ” “จะอยากรู้ไปทำไมคะ” “ก็ผมบอกว่า ผมมาจากอนาคต” “ไหนลองบอกมาสิ อนาคตเป็นยังไงคะ” จิณณาท้าถามออกมาในที่สุด ชายหนุ่มกระตุกยิ้มสมใจบนมุมปาก “อนาคตที่ผมเห็นคือ คุณจะได้เป็นเมียผม... เตรียมตัว เตรียมใจไว้ให้ดี”