อนุคืนเดียว

“คืนก่อนถูกพาตัวขึ้นเกี้ยว ข้าตัดสินใจแล้วเป็นอนุภรรยาก็ไม่ได้แย่ หากทำให้สามีรักใคร่ บรรดาเมียของเขาเอ็นดู บ่าวในเรือนเกรงใจบ้างไม่มากก็น้อย ข้าก็คงจะมีชีวิตสงบสุขไปจนถึงบั้นปลาย อยู่กินกับชายเดียวที่ข้ารู้จักคงจะดีกว่าร่วมหลับนอนกับหลากหลายชายที่บางครั้งไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนาม แต่ก็ไม่แน่นะ พ้นสามปีถูกปล่อยตัวจากสกุลหลี่ หากไร้หนทางไปจริงๆ ข้าอาจจะผันตัวเป็นนางคณิกาในหอนางโลมสักแห่ง แต่คงไม่ใช่ที่เมืองหลวงนี้แน่ ข้ากลัวจะเจอเจ้าที่นั่น” คำตอบของนางยืนยันชัดเจนว่าเกลียดผู้เป็นบิดายิ่งนัก ต่อให้จนตรอกอย่างไรก็ไม่คิดกลับไปเหยียบสกุลจางอีก