เลียดก๊ก วรรณกรรมอมตะที่เหนือกว่าสามก๊ก โดย เฟิงเหมิงหลง (馮夢龍)

เลียดก๊ก เป็น เรื่องราวเกี่ยวกับ เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์จีนสมัย ราชวงศ์โจว ตั้งแต่ปลายสมัยพระเจ้าชวนอ๋อง ถึงพระเจ้าจิวเสียงอ๋อง ต่อเนื่องไปถึงการก่อร่างสร้างราชบัลลังก์ให้ปึกแผ่นของกษัตริย์จิ๋นซี ฮ่องเต้ (เจ๋งอ๋อง เจ้าเมืองจิ๋น ในเลียดก๊กฉบับภาษาไทย) กินเวลากว่า ๕๐๐ ปี มีกษัตริย์ปกครอง ๒๗ พระองค์ เนื้อเรื่องสลับซับซ้อน ว่าด้วยการขับเคี่ยวชิง ชัยกันระหว่างนครรัฐต่างๆ ในยุคศักดินาสวามิภักดิ์ของจีนมีตัวละครจํานวนมาก นับพันตัว แสดงบทบาทที่สะท้อนความเป็นมนุษย์ ในแง่มุมต่างๆโดยมีสงครามเป็นบรรยากาศหลักของเรื่อง และ ในยุคนี้ได้ถือกําเนิดนักคิดคนสําคัญของจีน ได้แก่ เล่าจื๊อ ขงจื๊อ และหันเฟยจื้อ อีกด้วย ในเลียดก๊ก บันทึกไว้ว่ามีสงครามทั้งหมด ๑๒๓ ครั้ง นอกจากนี้ยังมีเล่ห์เลี่ยมกลโกงของมนุษย์ กลยุทธ์การศึกและภูมิปัญญาต่างๆในยุคนั้นอีกด้วย เหตุการณ์ในเลียดก๊กจะแบ่งออกเป็น ๒ ยุค ได้แก่ ยุคชุนชิว (๗๒๒ ปี ถึง ๔๘๑ ปีก่อนคริสตศักราช) และยุคจั้นกว๋อ (๔๐๓ ถึง ๒๒๑ ปีก่อนคริสตศักราช ) ยุคชุนชิว มาจากพงศวดารชุนชิว เรียบเรียงโดยขงจื๊อ เป็นยุคที่ราชวงศ์โจวเสื่อมอำนาจ เจ้าเมืองต่างๆปกครองแคว้นด้วยตนเอง จึงทำให้แผ่นดินแตกออกเป็นแคว้นเล็กๆหลายร้อยแคว้น และมีแคว้นสำคัญ ได้แก่ เจิ้ง หลู่ ฉี ซ่ง จิ้น ฉิน อู๋ เยว่ ต้นยุคชุนชิวแผ่นดินจีนมีประมาณสองร้อยนครรัฐ แต่สงครามแย่งชิงอำนาจหรือแผ่ขยายอิทธิพลต่างผนวกดินแดนต่างๆเข้ากับรัฐผู้ชนะจนกระทั่งเหลือเพียงรัฐใหญ่ เจ็ดรัฐมหาอำนาจในตอนปลายยุคชุนชิว นักประวัติศาสตร์จีนเรียกว่า "เจ็ดมหานครรัฐแห่งยุคจั้นกั๋ว 战国七雄" ได้แก่ รัฐฉี รัฐฉู่ รัฐเยียน รัฐหาน รัฐเจ้า รัฐเว่ย รัฐฉิน ยุคจั้นกว๋อ มาจากพงศาวดารจั้นกั๋วเช่อ เรียบเรียงโดยหลิวเซี่ยง ยุคนี้เริ่มต้นตั้งแต่ฐานะกษัตริย์ราชวงศ์โจวไร้ความหมาย แคว้นน้อยใหญ่ต่างทำสงครามชิงอำนาจกัน ก่อนที่แคว้นฉินจะรวบรวมแคว้นต่างๆไว้ด้วยกันและสถาปนาตนเองเป็นจิ๋นซีฮ่องเต้ ประวัติผู้เขียน เฟิงเหมิงหลง(1574-1646) หรืออีกชื่อหนึ่งเรียกว่า Youlong (猶龍) Gongyu (公魚) Ziyou (子猶) หรือEryou (耳猶) เป็นนักประพันธ์และกวีในช่วงปลายราชวงศ์หมิง เขาเกิดในฉางโจวมณฑล ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของซูโจวในมณฑลเจียงซู เฟิงเหมิงหลงจีนดั้งเดิม馮夢龍ภาษาจีนตัวย่อ冯梦龙 เกิดในครอบครัวชนชั้นสูงที่เป็นนักวิชาการและข้าราชการ ซึ่งเขาและพี่น้องของเขา Feng Menggui (馮夢桂) และ Feng Mengxiong (馮夢熊) ได้รับการศึกษาในวิชาคลาสสิกและศิลปะแบบดั้งเดิมของสุภาพบุรุษ เขาและพี่น้องของเขา ซึ่งล้วนรู้จักกันดีในฐานะนักเขียน ศิลปิน และกวีที่ประสบความสำเร็จ กลายเป็นที่รู้จักในนาม "สาม Fengs of the Wu Area" (吳下三馮) แม้ว่าเขาจะมีความสามารถด้านวรรณกรรมและความกระตือรือร้นในการรับทุนตั้งแต่อายุยังน้อย เฟิงก็เข้ารับการสอบราชการหลายครั้งแต่ไม่ประสบผลสำเร็จ ในที่สุดก็เลิกราและประกอบอาชีพครูและติวเตอร์ ใน 1626 เขาแคบ ๆ หลีกเลี่ยงการลงโทษหลังจากที่ถูกที่เกี่ยวข้องเป็นเพื่อนร่วมงานของโจว Shunchang (เป็น周順昌) ซึ่งเป็นกรอบและกำจัดโดยขันทีเสียหายเว่ยจงเสียน ตกใจกับความอยุติธรรมที่เขาได้รับการแก้ไขให้เสร็จสมบูรณ์ตอนจบของพื้นถิ่นจีนคอลเลกชันเรื่องสั้น: เรื่องการออกคำสั่งของโลก , เรื่องเตือนโลกและเรื่องที่จะปลุกโลก (喻世明言,警世通言และ醒世恆言) สองเล่มแรกที่ได้ปรากฏแล้ว ในการรับรู้ถึงชื่อเสียงของเขาในฐานะนักเขียน ในที่สุด Feng ก็ได้รับปริญญาgongshengในปี 1630 เมื่ออายุได้ 57 ปี ในปีถัดมา เขาได้รับตำแหน่งรัฐบาลครั้งแรกในฐานะผู้สอนของ Dantu County (丹徒縣, วันนี้Zhenjiang , Jiangsu) ในปี ค.ศ. 1634 เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมืองโชวหนิง (壽寧) ในฝูเจี้ยน ในระหว่างดำรงตำแหน่ง ท่านได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้บริหารที่มีคุณธรรมและขยันขันแข็ง เขาเกษียณในปี ค.ศ. 1638 ในปี ค.ศ. 1644 รัฐหมิงตกอยู่ในความโกลาหลจากการที่กองทัพกบฏของหลี่ ซิ่เฉิงชิงปักกิ่งและการรุกรานโดยกองกำลังแมนจู ชิง เมื่ออายุได้เจ็ดสิบเอ็ดปี เขาได้ตีพิมพ์ข้อเสนอที่ยิ่งใหญ่เพื่อการฟื้นฟูแห่งชาติ (中興偉略) เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้เพื่อนร่วมชาติของเขาขับไล่ผู้บุกรุก เขาเสียชีวิตด้วยความสิ้นหวังในปี ค.ศ. 1646 ขณะที่ราชวงศ์หมิงยังคงล่มสลาย ผลงานบางชิ้นระบุหรือบอกเป็นนัยว่าเขาถูกทหารชิงสังหาร ผลงานวรรณกรรมของเฟิงประกอบด้วยการรวบรวมประวัติศาสตร์และราชกิจจานุเบกษา การเล่านิทานพื้นบ้านและเรื่องราวจากสมัยโบราณในรูปแบบของเรื่องสั้นและบทละคร และการประพันธ์นวนิยายจีนพื้นถิ่น สองของการทำงานที่สำคัญของเขาคือชิงชิ ( ประวัติความเป็นมาของความรัก ,情史) บทของเรื่องราวความรักคลาสสิกและshenmoนวนิยายผิงเหยา Zhuan ในปี 1620 เขาได้ตีพิมพ์Illustrious Words to Instruct the World (喻世明言 Yushi Mingyan) หรือStories Old and Newซึ่งเป็นส่วนแรกของไตรภาคที่โด่งดังของเขา Feng เป็นผู้สนับสนุนโรงเรียนของLi Zhiซึ่งสนับสนุนความสำคัญของความรู้สึกและพฤติกรรมของมนุษย์ในวรรณคดี เขามักเกี่ยวข้องกับลิงเมงชูเขียนSlapping ตารางในความประหลาดใจ , ชุดสองส่วนของความบันเทิงนิทานพื้นถิ่น สไตล์การเขียน Feng Menglong หลงรักโสเภณีที่มีชื่อเสียงเมื่อตอนที่เขายังเด็ก น่าเสียดายที่ Feng Menglong ไม่สามารถไถ่คนรักของเขาได้ ในตอนท้าย คนรักของเขาถูกพ่อค้าไถ่ถอน และพวกเขาก็ต้องจากกันไป เฟิง เหมิงหลงทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดและความสิ้นหวังเนื่องจากการพลัดพราก และเขาแสดงความเศร้าโศกผ่านบทกวี ประสบการณ์นี้มีอิทธิพลต่อวิธีที่เขาแสดงภาพตัวละครหญิงในเรื่องราวของเขา ในความเป็นจริง Feng Menglong เป็นหนึ่งในนักเขียนไม่กี่คนที่แสดงให้เห็นว่าผู้หญิงแข็งแกร่งและฉลาด และแตกต่างจากผู้เขียนคนอื่น ๆ ที่พวกเขามักจะละเลยความสำคัญของตำแหน่งของสตรี ตัวละครหญิงในเรื่องราวของ Feng Menglong แสดงให้เห็นว่ากล้าหาญและสดใสเมื่อต้องรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ตัวอย่างเช่น ในเรื่องราวของเขา Wan Xiuniang แก้แค้นผ่าน Toy Pavilions จาก Jing Shi Tong Yan Wan Xiuniang แสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญของเธอในช่วงเวลาที่ยากลำบากของเธอ และเธอก็สามารถหลบหนีได้โดยใช้สติปัญญาของเธอ ตัวละครหญิงอื่นๆ เช่น Du Shi-niang และ Qu Xiuxiu เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงการแสดงความเคารพและเห็นอกเห็นใจของ Feng Menglong เกี่ยวกับตัวละครหญิง เฟิง เหมิงหลงยังแสดงทัศนคติต่อสังคมผ่านผลงานของเขา ซึ่งได้รับอิทธิพลอย่างมากจากการปฏิสัมพันธ์ของเขากับทางการและนักวรรณกรรมจีน Feng Menglong กลายเป็นผู้พิพากษาของ Shouning เมื่ออายุหกสิบเศษ ระหว่างได้รับการแต่งตั้ง เขาพยายามแก้ไขความอยุติธรรมและหวังว่าจะสร้างชื่อเสียงในฐานะข้าราชการที่ต่ำต้อยและซื่อตรง โชคไม่ดี ที่ความพยายามของเขาผิดหวังกับการทุจริตอย่างกว้างขวางของราชวงศ์หมิงตอนปลาย (หัวข้อนี้ยังได้รับการปฏิบัติอย่างกว้างขวางในงานร่วมสมัยอื่น ๆ เช่นThe Book of Swindles ของ Zhang Yingyu (ca. 1617) ; การติดสินบนและการกรรโชกเป็นพฤติกรรมของข้าราชการทั่วไป และเป็นแก่นของพฤติกรรมทุจริตต่อหน้าที่ในหลายเรื่องของ Feng เมื่อตระหนักว่าบรรยากาศของการทุจริตไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่าย ๆ เฟิงเหมิงหลงจึงถ่ายทอดความไม่พอใจและความรักชาติผ่านคำพูด ตัวละครแต่ละตัวในเรื่องราวของเขามีลักษณะที่แข็งแกร่งและตรงไปตรงมา: มีเส้นแบ่งทางศีลธรรมที่ชัดเจนระหว่าง "ดี" และ "ไม่ดี" นอกจากนี้ ความหมายเบื้องหลังเรื่องราวยังสำรวจประเด็นทางสังคมในสมัยราชวงศ์หมิง ตัวอย่างเช่น เรื่องราวของ "หญิงสาวผิวขาวที่ถูกขังไว้ชั่วนิรันดรในเจดีย์เหลยเฟิง " และ "หญิงสาวมอบเงินให้ชายหนุ่มเป็นเงิน" จากStories to Caution the World ได้แสดงออกถึงแนวคิดที่ว่าผู้หญิงได้แสวงหาอิสรภาพและความสุขภายใต้ สังคมปิตาธิปไตย ในระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่งเป็นผู้พิพากษาของ Shouning Feng ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติในท้องถิ่นในการจมน้ำทารกหญิงในแม่น้ำ เขาเขียนประกาศสาธารณะเกี่ยวกับการห้ามไม่ให้ลูกสาวจมน้ำ (禁溺女告示) เพื่อขอร้องให้พ่อแม่ไม่ปฏิบัติตามสิ่งที่เขามองว่าเป็นประเพณีที่น่ารังเกียจและจัดให้มีการลงโทษสำหรับพ่อแม่ที่ฆ่าเด็กและให้รางวัลแก่ผู้ที่รับเด็กที่ถูกทอดทิ้ง