เฉียดคาน

ฉันรักคานของฉัน ฉันชอบอยู่ที่สูง ใครจะมาละเมิดคานของฉันไม่ได้! ---- เมื่อฟ้าส่งช้างเผือกให้มาเจอถึงกลางป่า มีหรือที่ 'เคียงขวัญ' จะปล่อยให้หลุดมือ ต่อให้เขาจะเล่นตัวแค่ไหน แต่งานนี้เธอต้องได้ เป้าหมายมีไว้พุ่งชนเท่านั้น! คานทองของ ‘วิชญ์’ ต้องสั่นสะเทือนเมื่อถูกสาวตกมันไล่ล่า ไล่ไม่ไป หนีไม่พ้น ยิ่งหนียิ่งเกาะติดเป็นตุ๊กแก ระหว่างอาร์ตตัวแม่กับวินาศสันตะโรตัวพ่อ ใครจะไหว แล้วหัวใจของใครจะเสียหลักก่อนกัน! ----- “มีคนบอกว่าการดูภาพวาด ให้ถอยห่างออกมาสองสามก้าวและจะเห็นได้ชัดเจนขึ้น” “ไม่ถอยหรอก” เคียงขวัญค้อนอยู่หน่อยๆ แต่ยังยิ้มอยู่เสมอเพราะชื่นชมของขวัญชิ้นแรกที่เขาให้ “ฉันชอบจัง คุณวาดฉันได้เหมือนมีชีวิตจริงเลย ท้องฟ้า แสงไฟ ดอกไม้ สดชื่นไปหมด” “กุหลาบขาวดอกเดียว สวยกว่าทุกอย่าง” “หือ?” ได้ยินอย่างนั้นเคียงขวัญก็เพ่งมองภาพเข้าไปอีก “ไหนกุหลาบขาว ไม่เห็นมี” “คุณไง” คนที่สวมชุดสีขาวเพิ่งรู้ตัวว่าวิชญ์เอาเธอไปเปรียบเป็นดอกกุหลาบ อดขำไม่ได้ คิดว่าเขาต้องเมาไวน์แน่ๆ ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะชมกัน แต่ค่ำคืนนี้กลับพูดออกมา “แต่ผมว่าภาพนี้ จะมองใกล้หรือไกลก็ไม่ต่างกัน คนที่เปล่งประกายได้มากขนาดนี้ ยังไงก็เป็นคุณ”