ในอ้อมกอดจักรวาล

หนึ่งกมล... รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ในวันสอบปลายภาคจบมอหก เธอไม่สามารถปริปากบอกพ่อของลูกได้ เพราะคิดเอาเองว่า ไม่อยากเป็นตัวถ่วงอนาคตของแฟนหนุ่ม เธอตัดสินใจเก็บลูกไว้ และคลอดพวกเขาออกมา ฟูมฟัก เลี้ยงดู เอาใจใส่ เท่าที่แม่คนหนึ่งจะทำได้ 'ภาวิน' และ 'พิณวา' เด็กฝาแฝดชายหญิง ทำให้ชีวิตของหนึ่งกมลไม่ง่าย แต่เธอก็ยินดี เพราะลูกคือทุกอย่าง หญิงสาวอดทน เพื่อจะเลี้ยงลูกให้เติบโตอย่างมีความสุข แล้ววันหนึ่ง... จักรวาล หรือ สี่ เด็กฝึกงานแววตาดื้อดึง หน้าตาบูดบึ้ง ผมเผ้าหนวดเครารุงรัง ได้รับฉายาว่า 'น้องหมีขน' เข้ามาทำให้หัวใจของคุณแม่ลูกสองสั่นไหว จักรวาลถูกพี่ชายทั้งสามซึ่งเป็นผู้บริหารโรงแรม จับให้ปลอมตัวเข้ามาเป็นเด็กฝึกงานในแผนกบัญชี ตอนแรกก็อิดออดนิดหน่อย แต่พอรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นได้เป็นพี่เลี้ยงฝึกงานให้เขา... จักรวาลก็เลยพอจะรับได้ เขาตกหลุมรักดวงตากลมโตของหนึ่งกมล ใบหน้าอ่อนใสที่ดูมีแววกังวลตลอดเวลาของเธอก็น่าค้นหา เธอน่ารักมาก ยิ่งมอง ยิ่งหลง แล้วเขาก็ต้องอกหักดังเป๊าะ เพราะรู้ว่าเธอมีลูกแล้ว ! แต่ก็กลับมากระดี๊กระด๊าทันทีที่รู้ว่าหนึ่งกมลเป็นซิงเกิลมัม --หมายถึงมีแค่ลูก ไม่มีผะ... เอ่อ สามี เขาจึงตัดสินใจเดินหน้าถวายตัวเป็น 'เด็กเจ๊' ซึ่งย่อมาจาก เด็กฝึกงานในความดูแลของเจ๊ ทั้งจีบ หยอด อ่อย อ้อน ทำทุกวิธี เพื่อเอาชนะใจ ถึงขนาดปลอมตัวเป็นเด็กไร้บ้าน ขอความเมตตา ทำงานสอนพิเศษให้เด็กแฝด แลกที่อยู่กับอาหาร โชคดีอีกชั้นที่ลูกของเธอรับเขาเป็นพวก ปฏิบัติการจีบหม่าม้าของเด็กๆ เลยง่ายขึ้นเยอะ เรื่องราวทุกอย่างกำลังดำเนินไปด้วยดี และน่าจะจบลงอย่างมีความสุขสดใส ฉบับจักรวาลลิขิต ปัญหาก็ดาหน้าเข้ามาถาโถม ไม่ยั้ง ไม่ว่าจะเป็น... พ่อของเด็กแฝด ที่ทำท่าอยากจะกลับมารับผิดชอบ แถมพี่ชายข้างบ้าน ก็ทำท่าอยากจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในบ้านนี้ แบบเขาบ้าง ไหนจะเรื่องที่เขาปลอมตัวเข้ามาอีก ไหนจะเรื่องคนทุจริตในแผนก แต่คิดเหรอว่า คนอย่างจักรวาล... จะยอม เขาจึงต้องพิสูจน์ตัวเองให้ หนึ่งกมล เชื่อใจ มั่นใจ และยอมรับว่าเขารักจริงหวังแต่งให้ได้ ! ... คำโปรย-------- . . . “ทำไมวันนี้พูดมากจัง” “ไหนๆ ก็พูดมากแล้ว ขอพูดอีกหกคำแล้วกัน... ผมรักเจ๊มากจริงๆ” จักรวาลตัดสินใจพูดความในใจออกมาอีกครั้ง คนที่นั่งอยู่ข้างๆ รู้สึกอบอุ่นปลอดภัย ถึงแม้เขาจะอายุน้อยกว่าเธอ แต่อายุไม่สำคัญเลย ถ้าเรารักใครสักคน และมั่นใจว่า คนคนนั้นสำคัญกับเราอย่างที่สุด “อืม...” คืนนี้เธอจะนอนหลับไหม หัวใจเต้นโครมครามจนแทบจะเด้งออกมานอกอกอยู่แล้ว “รู้ไหมรักเท่าไหน” “เท่าฟ้าหรือเปล่า ถ้าไม่มากขนาดนั้น อย่าหวังว่าพี่จะยอมรับ” หนึ่งกมลอดแซวเขาไม่ได้ “ผมรักเจ๊เท่านี้” ชายหนุ่มคว้ามือเธอมาวางบนหน้าอกเขา “เท่าที่จักรวาลจะรักได้ ถ้าจะเอามากกว่านี้ ผมก็ไม่มีให้แล้ว” รักเท่าที่จักรวาลจะรักได้... มากกว่านี้ก็ไม่มีให้แล้ว คำบอกรักเรียบง่าย ไม่ได้เยอะ ไม่ได้มากมาย แต่หนึ่งกมลกลับรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่ และมากมายเท่าที่คนหนึ่งคนจะมอบให้คนอีกคนหนึ่งได้ “บอกรักแล้ว ต้องทำอะไรต่อรู้หรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถามคนตัวโตข้างๆ ในใจของเธอเหมือนถูกเติมเต็มด้วยความรักท่วมท้นจากเขา จักรวาลสั่นหน้าช้าๆ แต่ดวงตามองริมฝีปากเธอนิ่ง “ประทับตรา...” ขาดคำ หนึ่งกมลก็เอื้อมมือไปจับแก้มคนตรงหน้าไว้ ก่อนจะใช้ริมฝีปากบางแนบเคล้ากับริมฝีปากหยักได้รูปอีกครั้ง จักรวาลตกใจแค่นิดเดียว แล้วตอบรับการประทับตราของเธออย่างเต็มใจ บดเคล้าเรียวปากลงหนักๆ จนคนจูบก่อนครางฮือ เผลอเม้มริมฝีปากตกใจกับการสนองตอบหนักหน่วง มือบางรีบดันหน้าอกกว้างออก “ไหนบอกว่าเมื่อกี้จูบแรก แล้วนี่ก็เพิ่งจูบที่สองเอง ทำไมเก่งขึ้นผิดหูผิดตา” เอ่ยชมไปด้วย หน้าแดงไปด้วย จักรวาลขำ ดวงตาจ้องมองริมฝีปากนุ่มอย่างเสียดาย “เจ๊เริ่มดีไง มันก็ไหลๆ ไปเอง”