Singapore...รักมัดใจ

“ใจง่าย” เขาบริภาษ เขย่าศีรษะหล่อนจนสั่นคลอน “ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะใจง่ายได้ขนาดนี้ ตอนแรกก็มาตื๊อผม พอได้แล้วก็โผไปหาคนอื่น ได้กับทุกคน” “บ้า” ริมฝีปากอุ่น ร้อน แนบลงมาแทบทันทีที่หล่อนโต้ตอบเสร็จ คัดนางค์ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของเขา พร้อมๆ กับที่ริมฝีปากหนาๆ บดเบียดลงมาอย่างรุนแรง “คุณกวินธ์” เขาไม่ฟัง ผลักร่างหล่อนไปจนชิดผนังแล้วตามไปจุมพิตรุกราน มือหนาเอื้อมตระโบมลูบไล้ตามใจชอบเหมือนจะแกล้งลงโทษให้หล่อนหลาบจำ “กับผมก็ดูจะยังไปต่อได้อยู่นี่” “ปล่อยฟ้าเดี๋ยวนี้... คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฟ้า” คัดนางค์ผลักอกกว้างหลังจากที่เขาผ่อนปรนมือลง ดวงตาสีนิลงามทอประกายเจ็บปวด น้ำใสๆ ที่เอ่อคลอสะท้อนประกายวับวาว จนคนที่โมโหอยู่เมื่อครู่ก่อนได้สติ ปล่อยหล่อนออกจากอ้อมแขนที่เหมือนกรงเหล็กหนา “ถึงฟ้าจะใจง่ายกับคุณ ฟ้าก็ไม่ใจง่ายกับคนอื่น หยุดว่าฟ้าได้แล้ว ฟ้าไม่ได้มีใครทั้งนั้น ไม่มีใครดีกับฟ้าอย่างจริงใจสักคนรวมถึงคุณด้วย ออกไปให้พ้น อย่ามาทำร้ายกันอีก”