Taipei...ดลใจรัก

“เขาน่ารักอยู่นะ คุณลี่จิน ตัวเล็กๆ สู้คน” “เหมาะกับคนหงุดหงิดขี้รังควานคนอื่น” เจียวจ้านเสริม ก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่เห็นท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยงของคนที่ถูกถาม หยางป๋อหลินหยิบกาแฟมาจิบ เหลือบมองไปด้านหลังเคาเตอร์ เจ้าของปอยผมหางม้าก็ไม่หันกลับมาสนใจเขาอีกเลย “หน้าตาก็งั้นๆ ดั้งก็แหม่บ ขี้เหร่” คำพูดตรงๆ ทำให้คนฟังเผลอขัน ดูลี่จินห่างไกลจากคำนิยามนั้นเยอะอยู่ แต่ทำอย่างไรได้ เจ้านายเพื่อนสนิทของเขากำลังอยู่ในอารมณ์พาล จะพูดอย่างไรก็คงไม่เข้าหูแน่นอน “ทำตัวเหมือนคนสวยเป็นนางงาม ขนาดดาราตัวจริงยังไม่หยิ่งขนาดนี้เลย”