เพลิงแค้นวิวาห์ซาตาน

“คุณมันบ้า! ชั่วร้ายที่สุด! เนี่ยนะเหรอสุภาพบุรุษ คุณมันก็แค่ผู้ชายที่ชอบรังแกผู้หญิงนั่นแหละ!” “เธอด่าฉันงั้นเหรอ!” “ใช่! ที่ฉันด่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำ คุณมัน...อุ๊บ!” ริมฝีปากบางยังสบถคำพูดออกมาไม่หมด ก็ต้องนิ่งเงียบไปเพราะริมฝีปากหนานุ่มกระแทกลงมาปิดอย่างแรง ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจ หัวใจดวงน้อยแทบจะหยุดเต้นด้วยความคาดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าทำกับเธอแบบนี้ แม้สัมผัสนั้นจะรุนแรงและสร้างความเจ็บให้กับเธอ แต่ก็ถือว่าเป็นสัมผัสที่แปลกใหม่ของหญิงสาว ร่างบางหยุดนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูก ครู่ต่อมาจึงตั้งสติได้และสะบัดหน้าหนี “จำเอาไว้นะว่าอย่ามาปากดีใส่ฉันอีก!” โจซิสคำรามในลำคอและมองรอยเลือดซิบๆ ที่มุมปากเรียวอย่างสะใจ “คุณมัน...เลว! เลวที่สุด! ฉันไม่เคยเห็นใครเลวเท่าคุณมาก่อนเลย! ฉันเกลียดคุณ!” การต์รวีสั่นระริกไปทั้งตัวด้วยความโกรธและความอายระคนกัน เขากล้าดียังไงถึงมาขโมยจูบแรกในชีวิตที่เธอห่วงแหนเอาไว้ให้ผู้ชายที่เธอรักไป “ฉันก็ไม่ต้องการให้เธอมารักฉันเหมือนกัน แล้วถ้าจะให้ดีก็เกลียดน้องชายของฉันด้วยนะ แล้วฉันก็ขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย ถ้ายังไม่เลิกวุ่นวายกับนายวินอีก เธอได้เจ็บมากกว่านี้เป็นร้อยเท่าพันเท่าแน่!” หนุ่มลูกครึ่งเน้นเสียงเหี้ยมขู่ ก่อนจะผลักร่างบางไปชนกับประตูรถและมองด้วยแววตาเหยียดหยาม